vaandels.jpg

Terwijl de vestingbouw in de Staatse republiek eind 17e eeuw overal het stempel draagt van Menno van Coehoorn, vormt Maastricht juist een uitzondering. Hier was het Daniël Wolff baron von Dopff die rond 1700 op geheel eigen wijze vorm gaf aan de bastion bouw en meer speciaal de bouw van Fort Sint Pieter.

In zijn hier beschikbare studie beschrijft dhr. Pouw het volgende: "Hoe verhouden de vestingwerken van Maastricht ten tijde van stadhouder Willem III (1672-1702) zich architectonisch ten opzichte van andere vestingwerken van de Lage Landen in die tijd? Terwijl in de rest van de Lage Landen Menno van Coehoorn zijn invloed deed gelden, stond in Maastricht iemand anders aan het roer wat de vestingwerken van de stad betreft. Daniel Wolff von Dopff ontwierp verschillende bastions en een gedetacheerd fort. Deze hebben een andere vorm en onderlinge samenhang dan de vestingwerken van bijvoorbeeld Bergen op Zoom en ’s-Hertogenbosch. Gezien de geografische ligging van Maastricht is het in feite niet verwonderlijk dat de vestingwerken hier een andere ontwikkeling doormaakten dan in de rest van de Lage Landen, maar het is interessant te onderzoeken waar de verschillen in zitten. Daarom worden in deze scriptie de vestingwerken van Maastricht van rond 1700 afgezet tegen wat in die tijd gebouwd werd in Bergen op Zoom en ’s-Hertogenbosch."

"Hoe zagen de bastions en het fort van Von Dopff eruit, wat was zijn visie? Heeft Menno van Coehoorn Daniel Wolff von Dopff beïnvloed? Wat resteert er nu nog van de werken van Von Dopff? Hoe bijzonder zijn deze vestingwerken in landelijke context?" 

In 2010 schreef dhr. N.J.M. Pouw zijn master thesis (Universiteit van Utrecht), getiteld De vestingwerken van Maastricht rond 1700. Het werk van Daniel Wolff von Dopff in de context van de Lage Landen.